kadın düşmanı olurlar.
* anneliğin kutsallığını kendi çıkarları ve kişiler arasındaki duruşları uğrunda kullanır, buna yakışır hiçbir harekette bulunmazlar. kıymet bilmez, kıymet vermez, köle zihniyetiyle ayaklar altına alıp hizmet gördükleri sürece var sayarlar.
dogmatikler.
* burada bir inanca ya da bir kesime atıfta bulunmuyorum. dogmatik olmak, okuyup anlamak, idrak etmek ve muhakeme etmekten uzak; duyup inanmaktan, koyun olmaktan geçer. yarası olan gocunur.
sevgisizler.
* sevgisiz büyümüş ve büyüdükten sonra da hiçbir şeye sevgi gösterememişlerdir. onların sevgi algısı, tapmaktan tapınmaktan, kutsamaktan ve ilahlaştırmaktan geçer. ki bunun da sevgiyle uzaktan yakından alakası yoktur. o evreye erişememiş olan her şey çöptür.
empati duygusundan yoksunlar.
* olayları ve kişileri koşula, zamana, mekana göre değerlendirmek konusunda sıfırlar. onlar için doğrular ve yanlışlar keskindir, pencereler dardır ve tüm olaylar komplike olamayacak kadar basittir; aslında bunun bir sebebi de kendi beyinlerini çok yönlü kullanamıyor olmalarıdır. yani her şey gördükleri ve anladıkları kadardır.
kültürel ve sanatsal faaliyetlere, yeniliklere, farklı fikir ve dünyalara kapalıdırlar.
* vizyonunu geliştirecek ne varsa sırt çevirirler. onlar için sanat denilen şey, gerçek hayattan uzak boş zırvalardır. halbuki bilmezler ki hayatın, duyguların ta kendisinden türemiş, yüzyıllarca insanın kendisinden beslenmişlerdir.
inancı zedelenir diye kutsal kitabını okumayı reddeden, felsefeyle ilgilenmeyen, ayıp diye öpüşme sahnesinde kanalı değiştiren insanlar gördüm.
unutmamalı ki, "benim doğrum yanlış olabilir." diyebildiğimiz sürece gelişebilir, ancak bu doğrultuda yerimizde saymadan yaşayabiliriz.
yaratanın her şeyi insan için yarattığını, insanın bu evren için en üstün varlık olduğunu savunanlar, kendilerini diğer varlıklardan ayıran hiçbir özelliğini kullanmaz, paslanmaya bırakır halde nefes alıp verirler.
parlamanız ve aydınlanmamız dileğiyle.